Gaya Bahasa ‘Aṭf dengan Waw dalam Surah Al-Rūm

The Speech Act of ‘Aṭf with Waw in Surah al-Rūm

Authors

  • Mohamad Hussin Fakulti Bahasa dan Linguistik, Universiti Malaya
  • Muhammad Hakim Kamal Fakulti Bahasa dan Linguistik, Universiti Malaya

DOI:

https://doi.org/10.33102/abqari.vol22no1.279

Keywords:

gaya bahasa ‘aṭf, perkaitan elemen ‘aṭf, makna tersirat, surah al-Rūm

Abstract

Kajian ini merupakan kajian teks yang memfokuskan kepada penggunaan gaya bahasa ‘aṭf dengan Waw dalam surah al-Rūm. Dalam melakukan analisis ini, lima ayat daripada surah al-Rūm diambil sebagai bahan kajian. Fokus kajian adalah untuk meneliti perkaitan antara elemen ‘aṭf iaitu ma‘ṭūf ‘alayh dan ma‘ṭūf yang terdapat dalam ayat kajian. Dalam melakukan kajian ini, teori Ibn Qayyim (t.t) yang menekankan keperluan mendahului elemen yang perlu didahulukan dan mengkemudiankan elemen yang perlu dikemudiankan diaplikasi. Kajian mendapati perkaitan antara elemen ‘aṭf mengisyaratkan kepada suatu makna tertentu yang menggambarkan keindahan linguistik al-Quran. Keimanan dan melakukan amalan kebaikan yang digandingkan bersama mengisyaratkan kepada kedudukan iman sebagai asas penerimaan sesuatu amalan kebaikan. Perkaitan antara kasih sayang dan kasihan belas mengisyaratkan kepada peringkat yang ditempuhi dalam kehidupan berumah tangga. Manakala perkaitan antara pergerakan awan nipis lalu membentuk awan tebal bergumpal mengisyaratkan kepada i‘jāz saintifik dalam al-Quran yang menyatakan fungsi angin dalam proses pembentukan awan.

 

Abstract

This study is a text study that focuses on the use of the speech act of ‘aṭf with waw in surah al-Rūm. In doing this analysis, five verses from surah al-Rūm were taken as the research samples. The focus of this study is to explore the connection between the elements of ma‘ṭūf ‘alayh and ma‘ṭūf contained in the samples. In doing this study Ibn Qayyim (t.t) theory has been applied to emphasize the element that needs to be preceded and delays the element that needs to be delayed. The study found that the connection between the ‘aṭf element indicates a certain meaning that illustrates the linguistic beauty of the Qur’an. Faith and good deeds illustrate position of faith as the basis of acceptance of good deeds. The connection between affection and compassion indicates the phase in the marriage life. The connection between movements of thin cloud and the forming of thick clouds indicates the scientific i‘jāz in the Qur’an which states the function of the wind in the process of cloud formation.

Downloads

Download data is not yet available.

References

Abū al-Su‘ūd, Muḥammad bin Muḥammad al-‘Amādī. (t.t). Tafsīr Abī al-Su‘ūd: Irsyād al-‘aql al-salīm ilā mazāyā al-Qur’ān al-Karīm. Beirūt: Dār Iḥyā’ al-Turāth al-‘Arabiy.

‘Amāyirat, Ismā‘īl Aḥmad. (1988). Mu‘jam al-adāwāt wa al-ḍamāir fī al-Qur’ān al-Karīm. Beirūt: Muassasat al-Risālat.

Al-Alūsiy, Syihāb al-Dīn al-Sayyid Maḥmūd. (2008). Rūḥ al-ma‘ānī fī tafsīr al-Qur’ān al-Karīm wa al-sab‘ al-mathānī. Beirūt: Dār Ihyā’ al-Turāth al-‘Arabiy.

Al-Andalusiy, Muḥammad bin Yūsuf bin ‘Alī. (2008). Tafsīr al-baḥr al-muḥīṭ. Beirūt: Dār al-Kutub al-‘Ilmiyyat.

Al-Bayḍāwiy, Nāṣir al-Din ’Abū al-Khayr ‘Abdullah bin ‘Umar bin Muḥammad al-Syayrāziy al-Syāfi‘iy (t.t). Anwār al-tanzīl wa asrār al-ta’wīl al-ma‘rūf bi tafsīr al-Bayḍāwiy. (Muḥammad ‘Abd al-Raḥman al-Mara‘syaliy, Ed.). Beirūt: Dār Iḥyā’ al-Turāth al-‘Arabiy.

Al-Durrah, Muḥammad ‘Alī Ṭaha. (2009). Tafsīr al-Qur’ān al-Karīm wa i‘rābuhu wa bayānuhu. Beirūt: Dār Ibn Kathīr.

Al-Ibrāhīm, Muḥammad al-Ṭayyib. (2012). I’rāb al-Qur’ān al-Karīm. Beirūt: Dār al-Nafā’is.

Al-Kalbiy, Muḥammad bin Aḥmad bin Jazī. (1973). Kitāb al-tashīl li ‘ulūm al-tanzīl. Beirūt: Dār al-Kitāb al-‘Arabiy.

Al-Lādaqiy, Muḥammad Ṭāhir (2016). al-Nahj al-wādiḥ fī qawā‘id al-lughat al-‘Arabiyyat li al-madāris al-ibtidāiyyat al-silsilat al-ūlā. Beirūt: Dar al-Kutub al-‘Ilmiyyat.

Al-Marāghiy, Aḥmad Muṣṭafā. (1946). Tafsīr al-marāghiy. Miṣr: Syarikat Maktabat wa Maṭba‘at Muṣṭafa al-Bābiy al-Ḥalabiy wa Awlāduhu.

Al-Māwardiy, Abū al-Ḥasan ‘Āliy bin Muḥammad bin Ḥabtībā. (t.t). al-Nukat wa al-‘uyūn: Tafsīr al-Māwardiy. Beirut: Dār al-Kutub al-‘Ilmiyyat.

Al-Muwayl, Kamāl. (1995). Āyāt ṭabī‘iyyah fī al-Qur’ān. t.tp: Dār al-Kutub al-‘Arabiyyat.

Al-Naḥḥās, Abū Ja‘far Aḥmad bin Muḥammad bin Ismā‘īl. (2008). I‘rāb al-Qur’ān. Beirūt: Dār al-Ma‘rifah.

Al-Nīsābūriy, Niẓām al-Dīn bin Muḥammad bin Ḥusayn al-Qammiy. (1996). Tafsīr gharāib al-Qur’ān wa raghāib al-Furqān. (Zakariyyā ‘Umayrāt, Ed.). Beirūt: Dār al-Kutub al-‘Ilmiyyat.

Al-Qurṭubiy, Abū ‘Abdullāḥ Muḥammad bin Aḥmad bin Abū Bakr. (2006). al-Jāmi‘ li aḥkām al-Qur’ān wa al-mubayyin limā taḍammanahu min al-sunnat wa āy al-Furqān (‘Abdullāḥ bin ‘Abd al-Ḥasan al-Turkiy et al., Ed.). Beirūt: Muassasat al-Risālah.

Al-Rāziy, Muḥammad al-Rāzī Fakhr al-Dīn. (1981). al-tafsīr al-kabīr wa mafātiḥ al-ghayb. Beirūt: Dār al-Fikr.

Al-Sāmarrā’iy, Fāḍil Ṣāliḥ. (t.t). Lamsat bayāniyyat fī al-‘aṭf fī al-Qur’ān al-Karīm. http://islamiyyat.3abber.com/post/231320 (21 Nov 2018).

Al-Sya‘rāwiy, Muḥammad Mutawalliy. (1972). Tafsīr al-Sya‘rāwiy. Miṣr: Matābi‘ Dār Akhbār al-Yawm.

Al-Syarqāwiy, ‘Affat. (1981). Balāghat al-‘aṭf fī al-Qur’ān al-Karīm, Dirāsah Uslūbiyyah. Beirūt: Dār al-Nahḍah al-‘Arabiyyah.

Al-Syawkāniy, Muḥammad bin ‘Alī bin Muḥammad. (2007). fatḥ al-qadīr al-jāmi‘ bayn fannay al-riwāyah wa al-dirāyah min ‘ilm al-tafsīr. (Yusūf al-Ghūsy, Ed.). Beirūt: Dār al-Ma‘rifat.

Al-Talab, Asmā’ Yaḥyā ‘Abd al-Karīm. (2012). ‘Aṭf al-nasq fī namādhij min āy al-dhikr al-ḥakīm. Tesis Sarjana. Sūdān: Jāmi‘at al-Jazīrah.

Al-Ṭanṭāwiy. (1992). al-Tafsīr al-wasīṭ li al-Qur’ān al-Karīm. Miṣr: al-Hay’ah al-‘Ammah li al-Syu’ūn al-Maṭba‘i al-Amiriyyah.

Al-Uramiy, Muḥammad al-Amīn bin ‘Abdullah al-Uramiy al-‘Alawiy al-Harariy al-Syāfi‘iy. (2001). Tafsīr ḥadā’iq al-rūḥ wa al-rayḥān fī rawābī ‘ulūm al-Qur’ān. (Hāsyim Muḥammad ‘Alī bin Ḥusayn Mahdī, Ed.). Makkah: Dār Ṭawq al-Najāt.

‘Alī, Muḥammad ‘Abd al-Qādir al-Ṣadīq. (2014). Ḥurūf al-‘aṭf wa dilālatuhā bayn al-naḥwiyyīn wa al-uṣūliyyīn. Tesis Sarjana. al-Kharṭūm: Jāmi‘at al-Sūdān Li al-‘Ulūm Wa al-Tiknūlūjiyā.

Ballfuḍayl, Syahīnāz. (2017) Min ma‘ānī al-wāw fī al-Qur’ān al-Karīm : Sūrat al-Baqarat Unmūdhajan. Tesis Sarjana. Algeria: Jāmi‘at Abū Bakr Bilqayd.

Ghanim, Kārīm al-Sayyid, (2010). I‘jāz al-kitāb fī waṣf al-ṣaḥāb. http://www.quran-m.com/?/quran/article/2099/ (13 Julai 2019).

Ḥalalī, ‘Abd al-Raḥmān. (2011). Iqtirān al-Īmān bi al-‘Amal al-Ṣāliḥ fī al-Qur’ān al-Karīm. Majallah jami‘ah li al-‘ulūm wa al-iqtisādiyyah wa al-qānuniyyah. 27, 439-463.

Ḥardān, Ṣafā’ ‘Abdullah Nayf. (2008). al-Wāw wa al-fā’ wa thumma fī al-Qur’ān al-Karīm: Dirāsat naḥwiyyah dilāliyyah iḥṣaiyyah. Tesis Sarjana. Nāblus: Jāmi‘ah al-Najaḥ al-Waṭaniyyah.

Ibn ‘Āsyūr, Muḥammad al-Ṭāhir. (1984). Tafsīr al-taḥrīr wa al-tanwīr. Tunisia: al-Dār al-Tūnisiyyat li al-Nasyr.

Ibn ‘Aṭiyyat, Abū Muḥammad ‘Abd al-Ḥaq bin Ghālib. (2001). al-Muḥarrar al-wajīz fī tafsīr al-kitāb al-‘azīz. (‘Abd al-Salām ‘Abd al-Syāfī Muḥammad, Ed.). Beirūt: Dār al-Kutub al-‘Ilmiyyat.

Ibn Hisyām, Abū Muḥammad ‘Abdullah Jamāluddin. (2008). Awdaḥ al-masālik ilā alfiyyat Ibn Mālik. (Barakāt Yūsuf Habbūd, Ed.). Damsyik: Dār Ibn Kathīr.

Ibn Kathīr, ‘Imād al-Dīn Abū al-Fidā’ Ismā‘īl bin Kathīr al-Dimasyqiy. (2013). Tafsīr al-Qur’ān al-‘Aẓīm. (Maḥmūd bin Jamīl, Ed.). Egypt: Muassasat Zād li al-Nasyr wa al-Tawzī‘.

Ibn Qayyim al-Jawziyyat, Abū ‘Abdullah Muḥammad bin Abū Bakr al-Dimasyqiy (t.t). Badāi‘ al-fawāid. Beirūt: Dār al-Kitāb al-‘Arabiy.

Ibn Qayyim al-Jawziyyat. (1986). al-Fawāid. (Aḥmad Rātib ‘Armūsy, Ed.). Beirūt: Dār al-Nafāis.

Ibn Sīdah, Abū al-Ḥasan ‘Alī bin Ismā‘il. (1996). al-Mukhaṣṣaṣ. (Khalīl Ibrāhīm Jaffāl, Ed.). Beirūt: Dār Iḥyā’ al-Turāth al-‘Arabiy.

Ibn Taymiyyah, Taqiy al-Dīn Aḥmad. (1998). Takhrīj ahādīth majmū‘at al-fatāwā. (Marwān Kujuk, Ed.). Beirūt: Dār Ibn Ḥazm.

Mahdiy, Hudhayfat ‘Abūd. (2015). al-Tanāsub fī al-Qur’ān al-Karīm, sūrat al-Ṭāriq unmūdhajan. Iraq: Jāmi‘ah Sāmarrā‘.

Md. Isa Hashim. (2009). Penggunaan partikel ‘aṭf dalam bahasa Arab: Satu analisis dalam surah al-Kaḥf. Tesis Sarjana. Kuala Lumpur: Universiti Malaya.

Muḥammad, Hādiyat ‘Abd al-Raḥman al-Syaykh. (2009). al-‘Aṭf anwā‘uhu wa ma‘ānīhi (Ma‘a dirāsah taṭbiqiyyah fī sūrat al-Baqarah). Tesis Sarjana. al-Ubayyiḍ: Jāmi‘at Kurdufān.

Munif Zarirruddin Fikri Nordin. (2015). Dimensi bahasa dalam agama. Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka.

Munif Zarirruddin Fikri Nordin. (2015). ‘Ilm al-tafsīr and critical discourse analysis: A methodological comparison. GEMA Online Journal of Language Studies, 15(1), 129-142.

Muṣliḥ, ‘Abdullah ‘Abd al-‘Azīz, al-Ṣāwiy, ‘Abd al-Jawād. (2008). al-I‘jāz al-‘ilmiy fī al-Qur’ān wa al-Sunnah. Jeddah: al-Hai’ah al-‘Ālamiyyah li al-I‘jāz al-‘Ilmiy fī al-Qur’ān wa al-Sunnah.

Rūbḥī, Lakhḍar. (2012). Jamāl al-kalimat al-Qur’āniyyat. t.tp: t.pt.

Rokiah Abu Talib. (2006). Ḥurūf al-‘aṭf fī sūrah al-Baqarah : Dirasah taṭbiqiyyah taḥlīliyyah. Tesis Sarjana. Kuala Lumpur: Universiti Islam Antarabangsa Malaysia.

Syaykhū, Muḥammad Amīn. (t.t). al-Tarbiyyat al-Islāmiyyah li al-nāsyiah: al-marḥalat al-rābi‘at. (al-Dīrānī, Ed.). Damsyik: Dār Nūr al-Basyīr.

Published

2020-04-27

How to Cite

[1]
Hussin, M. and Kamal, M.H. 2020. Gaya Bahasa ‘Aṭf dengan Waw dalam Surah Al-Rūm: The Speech Act of ‘Aṭf with Waw in Surah al-Rūm. ‘Abqari Journal. 22, 1 (Apr. 2020), 51–70. DOI:https://doi.org/10.33102/abqari.vol22no1.279.